De Bavette: Wim Opbrouck

• 46 jaar jong
• Afkomstig uit Bavikhove
• Zingt en speelt accordeon bij gelegenheidsgroep De Dolfijntjes
• Theatermaker in hart en nieren
• Verwierf bekendheid door zijn optredens in enkele televisieprogramma’s en de reisdocumentaire De bende van Wim. Hij was ook te zien in Windkracht 10, Het eiland en In de gloria, Manneken Pis, Meisje, Iedereen beroemd, …

In de rubriek ‘De Bavette’ gaan we op zoek naar het favoriete gerecht van een bekende of minder bekende medemens. In de vorige editie gaf burgervader Vincent Van Quickenborne de bavette door aan artistieke duizendpoot Wim Opbrouck. Wim koos voor de smakelijke karnemelkstampers.

Wim Opbrouck is van alle markten thuis. Naast een begenadigd verteller, acteur, schrijver en entertainer is hij ook een prima hobbykok. Hij neemt graag zijn tijd voor het bereiden van een lekkere maaltijd. Of hij schuift zelf de voeten onder tafel in eetadresjes met karakter. Zoals Kaffee Damast, waar Wim geregeld komt. “Ik vind de nieuwe museumsite een leuke plek om te vertoeven. Niet alleen is Texture erin geslaagd om het vlaserfgoed van de streek te behouden, ze hebben er ook een heel eigentijdse invulling aan gegeven. En zo hoort het ook, want de vlasstreek biedt een schat aan prachtige verhalen die moeten gekoesterd worden.” Naast het museum is er ook Kaffee Damast. “Ik kom er graag. Het pand heeft een heerlijke, gezellige industriële uitstraling. De luifel buiten is ontegensprekelijk een troef. Zelfs als het regent, kun je er op warme dagen buiten eten en genieten van het leuke terras.”

Kadul, stovers of toatjespap

Zoals deze zomer, wanneer hij er een van zijn lievelingsgerechten at: karnemelkstampers. “Karnemelkstampers, kadul, stovers, stampers, toatjespap. Er zijn weinig gerechten die in ons dialect zoveel verschillende namen hebben. Het lijkt een evidente bereiding, dat armemensengerecht. ‘Ach’, zeggen leken dan, ‘dat is gewoon puree maken en er wat karnemelk bijkappen.’ Neen dus, het gaat over de correcte verhoudingen, het creëren van de juiste smeuïgheid. Niet simpel, geloof me.” Wims moeder maakte het gerecht vroeger vaak klaar. En dat doet ze nog steeds. Met een zachtgekookt eitje en een plak gesmolten jonge kaas, onder de puree. Vergezeld van een bruine boterham. “Kaffee Damast maakte deze zomer karnemelkstampers met pijpajuin. Zo prepareerde ik ze nog nooit, maar het was zeer lekker. Een ideetje om zelf eens uit te proberen.”

De liefde voor het tafelen

Niet alleen wat Wim eet, maar ook de manier waarop hij aan tafel gaat, is belangrijk. “Voor mij is eten een totaalbelevenis. Ik ga dan ook zoveel mogelijk met zilveren bestek aan de slag. Je bord op een plastic placemat plaatsen, staat voor mij synoniem met een zeker cultuurbarbarisme. Ik heb namelijk een voorliefde voor tafellakens. Een uitgerafeld tafellaken, dat is voor een romantische ziel als mij, een lust. Zo’n tafellaken draagt een geschiedenis in zich van lange, boeiende tafelgesprekken. Heerlijk toch!” Mensen hebben het vaak niet gemakkelijk om tafellakens écht te gebruiken. We hebben al snel de neiging om bij de geringste vlek de grote middelen boven te halen om het kleed angstvallig te reinigen. “Dat is nergens voor nodig”, zegt Wim. “Ik weet het, het vergt veel moed, maar laat er maar vlekken op komen. Laat de belevenis van het tafelen primeren, niet de zorgen om alles nadien weer kraaknet te krijgen.”

De bavette gaat naar…

Wims liefde voor damasten tafellinnen brengt ons bij Ilse Dedeken, een van de twee zussen die het bedrijf Verilin op Heule Watermolen leidt. Wim geeft de Bavette graag aan haar door. “Ik ken Ilse al lang. Zij bracht mij in contact met Texture waarvoor ik al damasten tafellinnen heb ontworpen. Samen met haar zus slaagt ze erin om een oeroud product als vlas op een fantastische manier heruit te vinden.” Als bedrijfje dat verankerd is in de pittoreske omgeving van Heule Watermolen maakt Verilin furore tot buiten onze landsgrenzen. Wim is ook vol bewondering voor de liefde waarmee de de dingen worden aangepakt. “Elke keer als ik er het atelier binnenkom, voel ik die liefde voor het linnen bij de naaisters, wevers en andere medewerkers. Als ik in zo’n omgeving terechtkom en ik merk zo’n passie, dan is mijn inzet onvoorwaardelijk.”