Voor deze Wondering Story matchte Designregio Kortrijk ondernemer Cindy Monnens van Kaffee Damast met creative agency Revista.
Dit is een verhaal over food, drinks, jazz & fun!

Verhalen van vroeger en nu kruisen elkaar in Kaffee Damast in Kortrijk. Het rijke verleden van de vlasindustrie wordt er vervlochten met streekproducten en ondernemers van vandaag. Bovenal is Kaffee Damast een knooppunt van passies: lekker eten en drinken, positief ondernemerschap én natuurlijk jazz.

Reden genoeg om Kaffee Damast voor te stellen aan de hand van zes jazzklassiekers.


“Kaffee Damast is een knooppunt van passies:
lekker eten en drinken, positief ondernemerschap
en bovenal JAZZ.”

De reis van een ondernemer
‘Voyage’, Stan Getz

Cindy Monnens: “Ik heb al een hele weg afgelegd, letterlijk en figuurlijk. Ik ben geboren in Duitsland, als dochter van een beroepsmilitair. Mijn mama komt uit de Oostkantons. Ik heb drie zussen – en nu heb ik zelf ook drie flinke dochters, Lovely, Grace & Jackie – ‘t is een vrouwenfamilie, ja. (lacht) Op een bepaald moment werden alle Belgische beroepsmilitairen weggehaald uit Duitsland. Mijn vader was een van de eersten en kon nog zijn kazerne kiezen. Het werd Lombardsijde, omdat de enige broer van mijn vader in De Panne woonde. Zo belandden we dus aan zee. We woonden in Oostduinkerke, waar mama een horecazaak startte. Ik ging in Gent studeren, de liefde bracht me daarna naar Kortrijk. Ik woon hier sinds 1997. Pendelde toen naar Rijsel en baatte daar een boetiek uit. Vervolgens was ik jarenlang partner in La Bodeguita del Medio. Na de Cubaan heb ik met succes Barbootel Ahoi enkele jaren opengehouden. Sinds 2014 is Kaffee Damast mijn uitvalsbasis.
Nee, als ondernemer zit ik niet stil.”

Hoe in Damast alles samenkwam
‘All the things you are’, Sonny Rollings

“Op 1 oktober 2014 startte ik met Kaffee Damast. Verschillende zaken waarnaar ik op zoek was, vond ik hier terug. Ik wou een betere balans tussen werk en gezin. Tegelijk wilde ik zelf in de zaak staan: dus geen restaurant waar ik zelf nooit was. Van in het begin had ik een duidelijk plan voor ogen en dat heb ik ook kunnen uitvoeren. Dit moest een plek worden waar beleving centraal zou staan en waar ik mijn creativiteit kwijt zou kunnen: met de inrichting, de jazz, het magazine waarin onze menukaart is opgenomen, vintage-elementen, een leestafel, een sfeervolle bar. Geen anonieme museumbistro, maar een plaats waar je wordt geprikkeld, een plaats met een verhaal. En dat verhaal is hier overal aanwezig: in het gebouw, op de menukaart, op het podium…”

Samen met het museum
‘Alone Together’, Chet Baker

“Wie in Kaffee Damast binnenstapt, treedt ook binnen in een rijk Kortrijks verleden: dat van de vlasindustrie — de naam ‘damast’ verwijst naar een weeftechniek. Goed honderd jaar geleden was vlas de belangrijkste industrie in de Leiestreek, met vooral Engelsen als grote klanten. Ze hadden in Kortrijk een eigen handelsverbond — The Linen Thread Company — dat groepsaankopen regelde voor spinnerijen over de hele wereld. De zaken gingen zo goed dat de Company haar eigen verzendhuis voor vlas bouwde. In dat gebouw huizen nu Kaffee Damast én Texture, het Museum voor Vlas en Textiel. Het industriële verleden is doorgetrokken in de materialen van de bistro, met vlasleemplaten aan de muur en gordijnen van grof geweven linnen. Het maakt Damast tot een dankbare locatie voor bijvoorbeeld zakenmensen die hier met buitenlandse klanten komen; ze kunnen meteen het verhaal achter de plek vertellen. Er is daarnaast een mooie wisselwerking met het museum: bij evenementen verzorgen wij de catering en we wisselen al eens materialen uit. En uiteraard vinden veel museumbezoekers de weg naar de bistro, en omgekeerd.”

Verbonden met de streek
‘Kind Folk’, Kenny Wheeler

“Zoals we verbonden zijn met dit gebouw, zo zijn we ook verbonden met de streek en haar ondernemers. Op onze menukaart vind je verscheidene streekproducten, herkenbaar aan een symbooltje. De band met vlas is ook hier nooit ver weg. Het tafellinnen is bijvoorbeeld van Libeco uit Meulebeke, de grootste vlasweverij van België en top drie in Europa. Voor koffie is onze huisleverancier Grootmoeders Koffie, ooit gesticht door een vlasser, in de jaren 30 van de twintigste eeuw. Bomma Denise, de moeder van Piet Huysentruyt, nota bene dochter van een vlasser, maakte hier een tijdje streekgerechten klaar. Ons brood komt van bakkerij De Knock in Heule en ook ons magazine met de menukaart wordt gedrukt door drukta uit Kortrijk. In onze pannenkoeken vind je lijnzaadjes, dat zijn de zaadjes van de vlasplant. Daarnaast werken we ook samen met toeristische organisaties. Ik vind dat wel fijn zo: ik wil niet op een eilandje mijn restaurant runnen. We zijn
ambassadeur voor ‘Het Lekkere Westen’, een project van Westtoer en Toerisme Leiestreek dat lekkere adresjes promoot.”

De liefde voor sax en jazz
‘Sonnymoon for two’, Sonny Rollins

“Muziek speelde altijd al een grote rol in mijn leven, maar nog meer sinds ik dertien jaar geleden saxofoon begon te spelen. Ik schreef mij toen samen met mijn dochter in in de muziekschool: zij viool, ik saxofoon. Mijn dochter hield de viool al na een jaar voor bekeken, maar ik was vertrokken. Hoe meer vorderingen ik maakte, hoe meer ik werd aangetrokken door jazz. Ik wilde niet alleen van de partituur spelen, zoals bij klassieke muziek, ik wilde er ook van loskomen. Zo kwam ik bij jazz terecht. Soms speel ik wel eens mee tijdens de maandelijkse jamsessies in Kaffee Damast, maar dan toch liefst wat later op de avond (lacht) — ik heb wat plankenkoorts. Het is ook niet canzelfsprekend om op zo’n avond de hele tijd in de weer te zijn en tussendoor even op het podium te gaan staan. Ik moet daar naartoe kunnen leven. Ik speel nu ook mee in een bigband: Bbkey uit Wevelgem. Daar ben ik de enige vrouw, maar ik amuseer mij enorm. Je staat er ook minder in de schijnwerpers dan tijdens een jamsessie en dat heb ik liever. Een favoriet onder de saxofonisten? Sonny Rollins! “Sonnymoon for two” is een van mijn favoriete nummers.”

Damast als Jazzplek
‘It don’t mean a thing if it ain’t got that swing, Nina Simone‘

“Eén maand na de opening van Kaffee Damast organiseerde ik al een eerste improvisatieavond. Als vanzelf kwam ik terecht bij saxofonist Andy Declerck, toen mijn leerkracht. Hij zocht een podium om te repeteren met een kwartet, zodat hij niet altijd thuis moest oefenen. Andy is er, acht jaar later, nog elke maand bij. Ook pianist Stijn Engels is een muzikale partner van het eerste uur. De Vlazz Jazz Jam Sessions, elke derde zondag van de maand, hebben intussen naam gemaakt.
Er komen muzikanten meespelen uit Gent, Brussel en zelfs Lille — die op hun beurt ook nieuwe luisteraars meebrengen. We zien het ook wat ruimer: nu en dan organiseren we de “Damast Live” concerten en de Dinner & Dance, met lindyhop dansers van The Cherry Dots. Op zondag maken we graag plaats voor jammers en vocalisten — ik heb een voorliefde voor softe jazzstemmen als Nina Simone, Lady Backbird en Chet Baker.”