Wie samen muziek maakt, spreekt een universele taal. Dan verdwijnt de dagelijkse sleur even naar de achtergrond en is het enkel de muziek die telt. Dat merk je ook tijdens onze jamsessies die heel uiteenlopende mensen bij elkaar brengen. Wij pikken er voor jou enkele van deze bijzondere artiesten uit. En zij blijken naast muzikaal talent ook nog wel andere gaven te hebben…

Wesley Vandewalle – COO

Als chief operations officer van een IT-bedrijf dat actief is in negen landen en als vader van een gezin met drie opgroeiende kinderen, kan je er Wesley Vandewalle moeilijk van verdenken dat hij tijd over heeft. Gelukkig vindt hij in muziek een uitlaatklep.

“Eigenlijk is het meer dan een uitlaatklep. Muziek spelen is voor mij een essentieel deel van het leven, zoals eten en drinken. Het zal er bij mij altijd zijn en niets of niemand zal me dat ooit kunnen afpakken.” Nochtans komt Wesley niet meteen uit een muzikale familie. “Mijn grootvader was wel muzikant, maar mijn ouders eigenlijk niet. Al waren zij het wel die mij in het derde leerjaar in de richting van de muziekschool duwden. Ik startte met trompet en bugel, maar als zestienjarige wilde ik ook nog wel iets anders proberen en nam ik er gitaar bij. Die gitaar bracht me uiteindelijk bij Dixieland, toch wel de basis van de hele jazzbeweging. Ik speelde jaren in een eigen dixiebandje; toffe tijden waren dat. Al had ik wel altijd het gevoel dat ik te weinig kon improviseren in de muziek, te veel moeite had om de plat-getreden paden te verlaten. En dus ging ik jazz studeren aan het Conservatorium in Kortrijk. ‘Luister je wel genoeg naar jazz?” was een van de eerste vragen die de lerares me stelde. Vanaf dat moment ben ik steeds meer beginnen zoeken naar muziek als die van Chet Baker, mijn favoriete artiest. Hoe meer ik naar jazz luisterde, hoe meer muzikale bagage ik opbouwde en hoe meer ik een eigen stijl ontwikkelde. En dat is net het leuke aan muziek: nooit staat het stil, altijd leer je iets bij. Dat is ook de kracht van jamsessies.
Zes jaar geleden was ik er voor de eerste keer bij in Kaffee Damast. En ik ben blijven komen. Meer dan waar ook, luister ik er naar anderen, pik ik er dingen op en word ik zelf verrijkt. Zo groeit mijn muzikale bibliotheek verder aan en kan ik samen met zielsgenoten nieuwe paden verkennen.”

Els Meurisse – zorgcoördinator

De muzikale carrière van deze zorgcoördinator in een aantal Harelbeekse scholen wordt voor een groot deel door toeval gedreven. “Als kind was ik altijd al muzikaal actief en leerde ik klarinet en dwarsfluit spelen aan de muziekschool.

Als bezige bij was het wel maar een van mijn vele hobby’s. Ik ben er zelfs even mee gestopt, maar toen ik midden de twintig was, pikte ik de muzikale draad weer op door mezelf piano aan te leren. Vanaf toen ging het merkwaardig snel. Toen vrienden me vroegen voor de backing vocals in hun bandje, leek me dat een logische stap. Nochtans van ik ben nature uit eerder introvert, maar een podium staan bleek ik toch leuker te vinden dan gedacht en dus besloot ik zanglessen te volgen in Kortrijk. Het is ook de plek waar ik Cindy leerde kennen.” “Van het een kwam het ander. Aanvankelijk was ik vooral actief als zangeres bij lokale bands die Franse chansons brachten. Maar toen ik met Ride This Train en Dominique Van Malder een Johnny Cash-tributetournée maakte langs Vlaamse culturele centra, kwam alles plots in een stroomversnelling. Na een optreden in Ieper raakte ik aan de praat met Bart Buls
die al een lang trackrecord bij elkaar had gespeeld bij onder andere De Laatste Showband en Guy Swinnen. Nu trekken we met Routs & Roots opnieuw door Vlaanderen met eigen
bewerkingen van Americanomuziek. Zo groei ik in de muziek. Ik had geen vooraf uitgetekend pad voor ogen, maar elke kans die op mij afkomt, grijp ik met beide kansen. Ik zou mezelf zeker geen jazzkenner noemen, maar ik hou wel van het genre. En dus zak ik ook graag af naar Kaffee Damast. Bij Cindy voel je dat ze echt een hart voor muziek heeft. Muziek is er een bewuste keuze, het maakt deel uit van haar warme en ongedwongen manier van ontvangst. Ik voel me er goed en dus sta ik er tijdens de vocal sessions ook af en toe eens zelf op het podium.”