Met volle teugen het leven omarmen, het is niet iedereen gegeven.
De vrouw die we deze keer de Bavette omdeden, kan het wel. En dat heeft ze vooral aan haar grootmoeder te danken…

Wie is Isabelle Platteeuw?

  • 47 jaar
  • mama van Luis, 13 jaar
  • grafisch vormgever onder de naam MDash
Mijn omaatje

Als grafisch vormgever laat Isabelle Platteeuw graag haar nieuwsgierigheid en creativiteit werken. Dat heeft ze volgens haar van haar grootmoeder. “Mijn omaatje was een gouden vrouw, iemand met wie ik een ongelooflijke band had. Het was iemand die vrijgevochten was, haar tijd ver vooruit. Ze leefde gewoon heel graag volgens haar eigen principes.
Ik heb het geluk gehad haar te mogen kennen tot ze 96 jaar was.”
Haar oma was ook de reden waarom Isabelle wel in Kortrijk en niet in New York woont. “Als jongeling woonde ik een tijdje in The Big Apple. Ik werkte er voor de Amerikaanse vestiging van een grafisch bu-reau. Fantastische stad, altijd iets te doen. En ook de omgang met klanten was er veel chiller.”

“Laat mij maar een vrije vogel zijn”

De eeuwige puber

Alleen kon Isabelle haar oma niet loslaten. “Ik reis graag, maar ik kom even graag weer thuis. Ik wil
gewoon niet gebonden zijn. Kunnen reizen geeft mij dat gevoel van vrijheid. Net zoals ik ook nooit rolluiken van een huis naar beneden zal doen of
binnendeuren zal sluiten. Het is alsof ik altijd het gevoel moet hebben dat ik weg kan. ‘De eeuwige puber”, zo noemt mijn papa me. Ach, laat mij maar een vrije vogel zijn die uitvliegt en weer landt.”

Die landingsplek, die heeft ze intussen in Kortrijk gevonden. “Niet dat ik hier opgroeide. Ik ben geboren in Roeselare, woonde in Izegem en Zonnebeke en ging studeren in Gent. Toen ik naar Kortrijk kwam, was het contrast met Gent wel vrij groot. Ik had niet meteen een klik met de sfeer die in de stad hing, maar uiteraard hangt veel af van de vriendenkring waarin je terecht komt. En dat zat vanaf dag 1 goed.”
“Intussen is de stad sterk veranderd. Alles is chiller geworden, de mensen boeiender, de sfeer opener en ongedwongener. En dat is uiteraard goed.”

Meer Damast

Zelf is Isabelle vaak te gast bij Kaffee Damast. “Het is gewoon een zalige plek. Er is het ruime terras waar ik mijn zoon Luis (ja, vernoemd naar oma Marie-Louise) vroeger vrij kon laten rondcrossen. Hij is er intussen 14 geworden, dus dat ravotten is er al wat uit, maar hij komt er, net als ik, nog altijd heel graag.
Bovendien zijn er ook altijd vegetarische en vegan opties, samen met heerlijke mocktails.

Wat ik Kortrijk toewens? Meer Damast!”

Isabelle geeft de bavette door aan

Renaat Desiere. Ik waardeer Renaat om wie hij is. Vroeger was hij niet alleen een steengoede drukker, hij heeft ook een sterk luisterend oor en beschikt over de feeling om gelijkgezinden met elkaar te connecteren.