Wie een blik werpt op de lijst van artiesten met wie Frank Deruytter al samenwerkte, die heeft meteen door van welk kaliber hij wel is. Wie graag eens met eigen oren vaststelde hoe de sax klinkt uit de mond van deze uitgeweken Kortrijkzaan, kon op 8 maart in Kaffee Damast terecht. Het publiek kwam en zag dat het goed was, maar ook Frank genoot met volle teugen.

Peter Erskine
Bobby Womack
The Four Tops
Ike Turner
Ozark Henry
Elliot Murphy
Blue Blot
Vaya Con Dios
Clouseau
Soulsister
Johan Verminnen
Will Tura
…

“We staan hier vanavond met een nieuw oud gezelschap. Met Jozef Dumoulin en Dré Pallemaerts werk ik al jaren samen, maar altijd in andere constellaties.
Nu vormen we officieel het collectief
‘ZwornTurf’. Die naam zegt tegelijk alles en niets. We willen gewoon spelen en onszelf meteen ook relativeren. Het draait rond de muziek. We kozen dan ook voor een ontwapenende naam waar je liefst niet te veel achter zoekt…”

Het feit dat de muzikanten gewoon willen spelen, betekent geenszins dat ze de lat niet hoog leggen. Integendeel, het moet goed zijn.
“We zijn allemaal rasmuzikanten die
intussen uitgezwermd zijn, van Parijs over Antwerpen tot Dessel. Nu komen we bij elkaar om fun te maken, maar ook om grenzen te verleggen. We vertrekken van mijn eigen nummers, maar geen enkel optreden is hetzelfde. We starten altijd vanuit de composi-
tie en zien wel waar de muziek ons brengt. Daardoor krijg je telkens een andere atmosfeer en dat is boeiend. Het fijne is dat ik met zo’n topmuzikanten kan werken die dingen toevoegen waar ik anders nooit aan dacht.”

Voor Frank was het optreden in Kaffee Damast ook een zeldzaam terugzien met zijn geboortestad.

“Vaak wordt mij de vraag gesteld of ik liever in een kleine zaal speel of in het Sportpaleis. Weet je, eigenlijk maakt het me niet zoveel uit. Als de vibe op het podium goed zit, dan voelt het publiek dat ook meteen. Dan doet de grootte van de zaal er eigenlijk niet toe. Een topoptreden, dat dwing je af door de muziek en de magie tussen de muzikanten op het podium. Door samen in een micro-kosmos te kruipen en gewoon het beste van jezelf te geven.”
“Ik ben opgegroeid aan de Blauwe Poort en beleefde er een zorgeloze jeugd. Het leven bracht me intussen naar Dessel. Maar toen ik daarnet aan het park passeerde, riep dat heel wat herinneringen op aan vroeger en aan mensen die er niet meer zijn.
Wat me opvalt, is dat Kortrijk erg veranderd is. Toen ik hier de laatste keer speelde (dat was nog op ParkJazz in het Begijnhofpark), voelde ik een sterke drang naar een soort stedelijkheid die er toen niet was. Kortrijk wilde toen een stad zijn die het niet was. Dat zorgde voor een soort gevoel van
ontevredenheid. Nu is de stad wel ontpopt tot een plek met een duidelijke urban vibe. Op een plek als Damast voel je dat heel erg. Dat nieuwe zelfvertrouwen is fijn om te zien. Want al woon ik er al jaren niet meer, van je roots kan en mag je niet weglopen.”

Zworn Turf

Frank Deruytter op sax
Dré Pallemaerts aan de drums
Jozef Dumoulin op keyboard

“Frank beschikt
over een unieke
energie. Hij kan
uren een idee
opbouwen en
zoeken naar de
juiste effecten op
zijn sax. Met een
muzikale explosie
tot gevolg…”

Onder de aanwezigen was ook Vincent Pierins, vaste pion uit de entourage van Clouseau, maar ook docent aan het KASK in Gent.

“Ik ken Frank al jaren, onder meer van optredens met Clouseau in het Sportpaleis. Vorige zomer was hij met ZwornTurf nog artist in residence bij ons in Gent en toen miste ik het toon moment. Toen ik hoorde dat hij in Kortrijk zou spelen, wilde ik erbij zijn.”

“Frank is niet alleen een erg aimabele man, maar ook nog altijd een onderschatte wereld-muzikant. Vooral zijn timing is legendarisch, hij weet perfect wanneer in te zetten. Tegelijk beschikt hij over een unieke energie. Uren kan hij een idee opbouwen en zoeken naar de juiste effecten op zijn sax. Met een muzikale explosie tot gevolg…”