Wie de voorbije twee jaar niet onder een steen heeft geleefd, weet intussen dat Kortrijk een van de kandidaatsteden is om in 2030 Culturele Hoofdstad van Europa te worden. Grootheidswaanzin volgens sommigen, maar Tom Hillewaere spreekt dat tegen. Wij hadden een gesprek met de man die het gezicht was achter de musical 1302 en nu ook professioneel zijn schouders zet onder de kandidatuur van onze stad.

Keuzes van het hart

“Hoe je projectleider Culturele Hoofdstad wordt? Ik heb altijd al professionele keuzes vanuit mijn hart gemaakt. Dit is er ook zo een. Als handels ingenieur koos ik al voor een ongewone eerste job bij de directie Sport van de stad Kortrijk, gewoon omdat me dat een boeiende wereld leek. Zo groeide ook de liefde voor de stad.”
In mijn vrije tijd ben ik muzikaal zeer actief. Toen Axel Ronse me op een bepaald ogenblik vroeg om een musical in elkaar te boksen voor de opening van het museum 1302, kwamen verschillende passies bij elkaar.” De musical sloeg aan. We toonden aan de Kortrijkzaan wat musical is en de musicalwereld zag dat Kortrijk openstond voor deze kunstvorm. We zijn dan ook al lang niet meer de bourgeoisstad van weleer.”

“Toen ik later van de plannen hoorde om Culturele Hoofdstad te worden, voelde ik me niet meteen aangesproken om voor de func-tie van coördinator te gaan. Ik vond het niet realistisch. Die titel hoort toch enkel grote steden toe? Tot ik mij uit nieuwsgierigheid in de materie begon te verdiepen en merkte dat er steeds meer kleine steden die erkenning in de wacht bleken te slepen. Je moet als stad vooral veel goesting tonen om het te worden. En dus heb ik de kans toch met beide handen gegrepen.

Mentale weerbaarheid als kapstok

“Hoe langer ik met het dossier bezig ben, hoe meer ik ervan overtuigd raak dat we die erkenning nodig hebben. Want herinner je je hoe Tom Lanoye Kortrijk als een boerengat afschilderde toen de Boekenbeurs naar onze stad verhuisde? We worden onterecht als boerkes gezien, terwijl de helft van het MAS wel volhangt met werken van West-Vlaamse kunstenaars…”

“De helft van het MAS
hangt vol met werken
van West-Vlaamse
kunstenaars”

“Ik wil er zeker geen negatief en revanchistisch verhaal van maken, maar ik vind wel dat we het verdienen om onze plek in het cultuur-landschap op te eisen. En dat past helemaal binnen de shift in culturele hoofdsteden van Europa. Waar de klemtoon vroeger lag op het boosten van het toerisme is het nu meer een manier om de inwoners te enthousiasmeren voor cultuur en de regionale uitstraling te vergroten. Met onze kandidatuur willen we tonen dat we in Kortrijk over een aantrekkelijke omgeving beschikken om initiatieven op te zetten.”
De rode draad doorheen het dossier werd ‘mentale weerbaarheid’. En dat is niet toevallig. “Als ik met bedrijfsleiders, maar ook met hulpverleners spreek, dan hoor ik dat onze streek met heel wat uitdagingen kampt. Er is de toekomst van ons economische weefsel, maar ook de toenemende kwetsbaarheid van de mens. In een hardwerkende streek als de onze zijn er echter maar weinig mensen die zeggen hoe ze zich écht voelen. Want we willen niet klagen. De vraag is alleen of dat op termijn houdbaar is. Het jammere is dat als mensen zich niet goed voelen, ze zich gaan isoleren. Ze gaan niet meer naar de bioscoop, het theater of op café, want ‘ze zijn niet in hun draai”. Terwijl het net in die omgevingen is dat we onze gedachten eens kunnen verzetten.”

  • Op 2 september 2024 moet Kortrijk zijn eerste kandidaatsdossier indienen
  • Half oktober 2024 is er dan een eerste jury-verdediging in Brussel
  • Als Kortrijk naar de tweede ronde gaat, moet het nieuwe dossier binnen tegen de zomer van 2025
  • Verwacht wordt dat eind 2025 bekend wordt welke Belgische stad zich in 2030 Culturele Hoofdstad van Europa mag noemen.
De kracht van amateurkunsten

Ik geloof heel hard in de kracht van cultuur. Ook zonder dat die hoogdravend is. Kijk maar eens naar wat gebeurt in Kaffee Damast. Hier worden om de zoveel weken jams georganiseerd. Dat concept is
fantastisch in zijn eenvoud. Hoe verbindend is het niet als je gewoon iedereen uitnodigt om – ongeacht zijn niveau – samen muziek te maken?”
Binnen het traject naar het label van Culturele Hoofdstad gaat dan ook heel wat aandacht naar amateurkunsten.

“Want dat sociale en verbindende staat voor mij voorop. Ik kom zelf uit de stal van harmonieën, bigbands en amateurmusicalgezelschappen. En dat heeft me al zoveel kansen en mentaal welzijn gebracht.”

Toonmoment op Sinksen

Stilaan begint de interesse voor onze kandidatuur te groeien. “Tot voor kort moest ik pushen om mijn verhaal te brengen voor organisaties, nu word ik al zelf gevraagd door dorpsraden of verenigingen. En dat is natuurlijk fijn. Straks hebben we op Sinksen een eerste belangrijk toonmoment waarbij we aan de hele Kortrijkse bevolking duidelijk willen maken dat we er vol voor gaan. En wat het precies inhoudt…”

“Weet je, dat we het kunnen worden, daar twijfel ik niet aan. Of we het worden, dat hebben we maar voor een deel in de hand. We hebben in ieder geval iets in gang gezet en dat is goed. Want stilstaan is achteruitgaan…”